Barwniki

Syntetyczne barwniki organiczne po raz pierwszy zostały zastosowane przez Paula Ehrlicha (1854-1915). niemieckiego chemika i bakteriologa (1910). W zależności od budowy chemicznej poszczególne grupy tych związków wykazują wyraźną swoistość w działaniu na różne drobnoustroje. Mają zastosowanie jako leki przeciwpierwotniakowe, przeciwgrzybiczne i bakteriobójcze.

Pioktanina (Pyoctaninum coeruleum, fiolet gencjany)
Drobnokrystaliczny proszek o ciemnozielonej, metalicznej barwie. Działa na drobnoustroje Gram-dodatnie i niektóre grzyby. W roztworach wodnych i alkoholowych 1-3% pioktanina używana jest do miejscowego leczenia skóry po oparzeniach, odparzeniach, otarciach i odleżynach. Pioktanina wiążąc się z białkiem kolagenu działa ściągająco, dzięki czemu szczególnie nadaje się do leczenia oparzeń termicznych i chemicznych skóry. Działając nią na powierzchnię skóry objętą stanem zapalnym wytwarza jałowy, ochronny strup.

Mleczan etakrydyny (Aethacridinum lacticum)
Żółty, drobnokrystaliczny proszek o gorzkim smaku, rozpuszczający się w gorącej wodzie. Barwnik ten ma właściwości bakteriobójcze zwłaszcza na paciorkowce i gronkowce. Nie osłabia jednak obecności wysięków surowiczych czy ropy. W roztworach wodnych jest stosowany do przemywania ran, odkażania błon śluzowych jamy ustnej, pochwy i pęcherza moczowego. Jest również używany w postaci 1% maści i 2,5% zasypek. Znajduje zastosowanie na otarcia naskórka, zapalenia skóry, odleżyny, na rany ropiejące, pooperacyjne i kastracyjne.

Błękit metylenowy (Methylenum coeruleum)
Ciemnozielony proszek o znacznie słabszym działaniu antyseptycznym niż inne barwniki. Jego 0,1-1% roztwór może być stosowany do odkażania skóry i błon śluzowych.